نحوه صحیح صحبت کردن با کودک ؟ پدر یا مادر بودن یکی از دشوار ترین کارهای دنیا میباشد. این شغل،شبانه روزی است و می تواند بسیار خسته کننده باشد. اما مهم است،با همه خستگی نیز مسایلی را رعایت کنید تا به روح، جسم و اعتمادبه نفس فرزندتان لطمه ای وارد نشود.
باید طوری او را تربیت و با او رفتار کنید تا در بزرگسالی علاوه براینکه مایه افتخار شما شود، خودش نیز در سلامت روحی کامل زندگی کند. یکی از شیوه های ارتباطی با کودکان صحبت کردن با کودک است. اگر بتوانید طریقه صحیح صحبت کردن با کودک را یاد بگیرید، به طورغیرمستقیم درست حرف زدن را به او نیز می آموزید.
فهرست مطالب
اسم کودک را بخوانید
صدا کردن نام کودک توجه او را به حرف های شما جلب مینماید. کودکان خردسال اغلب به زمان هایی محدود توجه دارند بنابراین برای جلب توجه باید مدام نامش را صدا یزنید.
به کودک گوش دهید
کودکان دوست دارند برای آنها ارزش قایل شوید. به همین دلیل بسیارمهم است واقعا برای آنها ارزش قایل شوید.به کودکتان نشان بدهید که همه توجه و دقت شما به شنیدن حرف های اوست. روزنامه خواندن،تلوزیون تماشا کردن و کار کردن حواس تان را پرت می کند.
اگر نمیتوانید به حرف های کودک گوش بدهید تظاهر نکنید. بهتر است هنگام صحبت کردن با کودک خود، گوشی موبایل را کنار بگذارید و با همه حواس به حرف های او گوش فرا دهید. این سبب می شود تا اعتماد به نفس پیدا کنند و آن حس ارزشمندی که دنبالش هستند را از شما بگیرند.
الگو باشید تا بتوانید توقع خوش رفتاری از کودک داشته باشید
خوش رفتاری شما با کودک به او یاد می دهد چگونه باید رفتار کند.چه رفتاری پذیرفتنی است و چه رفتاری در هر شرایطی نادرست است. نکته ای که نباید فراموش کنید رفتار متناوب است. نبایدخودتان یک بار راست بگویید و یک بار دروغ بگویید. اگر توقع دارید همیشه کودکتان با خطاب محترمانه حرف بزند. باید همیشه خودتان و همیشه با همین « متشکرم »« لطفا » با همین شیوه حرف بزنید. بگویید خطاب محترمانه حرف بزنید.
از جملات مثبت استفاده کنید
اگر همیشه به کودک بگویید « نکن » یا « نه » مدام به کودک نگویید.. او به سمت آن « لباستو کثیف نکن » ،« ندو » ،« به لیوان دست نزن »کشیده می شود و بالاخره لیوان را می شکند و لباسش را کثیف میکند. به جای این جملات منفی بگویید مثبت حرف بزنید. « مراقب راه رفتنت باش » ،« مراقب لباست باش » ، کار آسانی نیست اما تلاشی است که بسیار ارزنده است. در صحبت کردن با کودک هرگز از واژه هایی که باعث ایجاد حس گناه در کودک می شود، استفاده نکنید.
کودکان از همان ابتدا حس همدردی ندارند و بسیاری از چیزها را نمیتوانند درک کنند. نباید برای اشتباهای که انجام می دهند خیلی آنها را مواخذه و سرزنش کنید.از واژه های سرزنشی مثل خرس گنده , و بیان شرم و خجالت مثل « پسر بد » و تحقیر آمیز مثل شر شدی استفاده نکنید. این نوع واژه ها و جملات احساس بی ارزشی به شما را در کودک شما تقویت می کند. جملات و واژه های مثبت به کودک اعتماد به نفس و احساس شادی و خوشبختی می دهند. رفتارش را بهتر می کند و تلاش او را برای رسیدن به موفقیت بیشتر می کند.جملات مثبتی مثل خسته نباشی ،« ممنونم که کمکم کردی » ، « من به تو افتخار می کنم » ،« ممنون که به خواهرت کمک کردی هرروز تکرار کنید و نتیجه اش را ببینید.
با کودک ارتباط چشمی برقرار کنید
تاثیر واژه ها را زمانی بهتر احساس می کنید که فرزندتان را در محیطی آرام قرار دهید و به چشم هایش نگاه کنید و با آرامش با او حرف بزنید. در صحبت کردن با کودک به تن صدا و لحن کلامتان توجه کنید با کودکی که غر می زند با همان لحن و با تندی صحبت نکنید. زمانی که کودک آرام شد با او حرف بزنید. بالا و پایین رفتن صدا باید ، متناسب با موقعیت باشد. پس اگر همیشه با داد و بیداد حرف میزنید باید این عادت را ترک کنید.
سوال بپرسید
اگر می خواهید کودکتان بیشتر فکر کند و برداشت های آزاد داشته باشد از او سوالاتی تحلیلی بپرسید. سوال تحلیلی یعنی سوالاتی که پاسخ آنها بله یا خیر نیست و او باید تلاش کند بیشتر حرف بزند و دیدگاه ها و احساساتش را نشان بدهد.
آیا کودک منظور و هدف شما را فهمیده است؟
اگر احساس می کنید کودکتان واکنش درستی به درخواست ها و حرف هایتان نشان نمی دهد و گیج شده است. پرسش و درخواستتان را دوباره تکرار کنید تا متوجه شوید او موضوع را به خوبی فهمیده است. از او بخواهید آنچه به او گفته اید را تکرار کند.
پاسخ های کوتاه بدهید
والدینی که هنگام صحبت کردن با کودک با پاسخ کوتاه فرزند را مجبور می کنند از آنها اطاعت کند، به هیچ عنوان روش درستی برای تربیت کودک خود انتخاب نکرده و باعث می شوید با گفتن عبارت برای اینکه من میگم , کودک هرگز به چرایی مسایل فکر نکند. قدرت تحلیل و پرسش گرایی را از او می گیرید. عبارتی مانند آن به این مفهوم است که هیچ احترامی برای فرزند خودقایل نیستید . او نیز در مقابل به شما احترام نخواهد گذاشت. برای تربیت صحیح فرزندان، برای پاسخ به سوالات او زمان بگذارید و باصبر کامل و مرتبط به او پاسخ بدهید.
کودکانه رفتار کنید
کودکان بسیار باهوش تر از آن هستند که تصور می کنید. لازم نیست صدای خود را کودکانه کنید یا با کلمات خیلی بچه گانه با او حرف بزنید تا به حرف هایتان گوش کنند. کودکان مکالمات مردم با یکدیگر را می شنوند و کودکانه حرف زدن را نوعی اهانت به خود می دانند.
وسط حرف کودک نپرید
اگر کودک برایتان ماجرایی را تعریف می کند تا انتهای داستان را گوش بدهید و حرفش را قطع نکنید. اگر مدام وسط حرف کودک بپرید یا اظهار نظرهای بی مورد بکنید او علاقه اش را برای مطرح کردن دیدگاهایش را از دست می دهد. مثلا اگر کودکتان اتفاقاتی که در مدرسه می افتد را برایتان تعریف می کند. با پرسش های بی مورد او را سردرگم نکنید یا از ماجرا منحرف نشوید. سکوت کنید و احساسات تان را با لبخند یا تعجب نشان بدهید.
زیاد حرف نزنید
تحقیقات کارشناسان ثابت کرده است، مغز هر انسانی می تواند در هر مرتبه، به طور متوسط 5 تا 9 موضوع را به خاطر بسپارد. به همین دلیل است که کودکان وقتی بیشتر از ظرفیت خود می شنوند، دیگر تمایلی به گوش کردن ادامه حرف ها ندارند. اگر می خواهید مسایل زیادی به فرزند خود بیاموزید، آن را به چندین بخش کوتاه تقسیم کنید تا نتیجه بهتری داشته باشد. یادتان باشد کودکان نمی توانند چند دستور را همزمان انجام بدهند. به جای اینکه بگویید پاشو درساتو بخون اما قبلش اتاقتو مرتب کن و کفشاتو ببر بذار تو جا کفشی و اول یک خواسته ساده تر را از کودک بخواهید و بگویید لباساتو مرتب کن سپس او را به انجام کارهای دیگر تشویق کنید.
ملاحظه گر باشید
حواستان به مکالماتتان با دیگران باشد. چه چیزی به دوستانتان میگویید؟ چگونگی صحبت کردن با کودک خود؟ آیا با دوستان و کودکتان به یک شیوه حرف می زنید؟ مکالماتتان را با دوستانتان در حضور کودک طوری تنظیم کنید که اگر کودک درباره آن از شما سوالی کرد پاسخی برایش داشته باشید.
در صحبت کردن با کودک تهدید نکنید
هدف از بزرگ کردن کودک این نیست که او را مطیع و فرمانبردارخود تربیت کنیم. باید به کودکان فرصت فکر و خطا کردن بدهد.
تهدید کردن کودک باعث می شود تا اعتمادبه نفس او از بین برود و در بزرگسالی دچار مشکل بشود.
مشکلی با فعالیت فیزیکی کودک نداشته باشید
چالش های فیزیکی، کودکان را به مسئولیت پذیری، دقت و هوشیار تشویق می کند. علاوه بر آن، این چالش ها فرصت زیادی را برای تفکر خلاق و مسأله گشایی فراهم می کند. کودکان برای حفظ سلامت جسمی و روحی خویش به تمرین های فیزیکی نیاز دارند. با حرکت و تربیت بدنی، مهارت های فضایی، جسمی و بدنی کودکان پرورش پیدا می کنند.
کودکان هم چنین از طریق بازی های جسمی، مهارت های لازم برای همکاری با دیگران مانند دوست یابی، ساختن بازی های جدید، اظهار وجود کردن در صحنه های مشارکت و رقابت با دیگران را کسب می کنند. چالش های فیزیکی، کودکان را به مسئولیت پذیری، دقت و هوشیاری تشویق می کند. علاوه بر آن، این چالش ها فرصت زیادی را برای تفکر خلاق و مسأله گشایی فراهم می کند.
فعالیت های جسمی روزمره مانند شستشو، انجام تمرین های پرورش اندام، دویدن در پیست دو و میدانی ممکن است نیازمند هیچ تلاش شناختی نباشد، اما یک برنامه تربیت بدنی موثر و مفید، ذهن و جسم را در یک زمان درگیر کرده، فرصت هایی را برای طراحی عمل ایجاد خواهد کرد (مانند برنامه ریزی و طرح حرکات هنری و نو، حرکات متوالی ژیمناستیک)، و راهبردهایی را نیز مورد توجه قرار می دهد (مانند گذر از مسیرهای مشکل و مانع دار، و ورود به یک تیم ورزشی). راهبردی که اغلب در فعالیت های ناظر به حل مسأله نادیده گرفته میشود، ارزش تکرار و تمرین ذهنی اعمال فیزیکی است که می خواهید آن ها را انجام دهید.
نظرات کاربران