اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی است که معمولاً در اواخر بزرگسالی یا اوایل بزرگسالی بروز می کند. اسکیزوفرنی که اغلب با توهم ، توهم و سایر مشکلات شناختی مشخص می شود ، می تواند یک مبارزه مادام العمر باشد.
در این مقاله دلایل ، علائم و درمان اسکیزوفرنی را بیان خواهیم کرد.
حقایقی در مورد اسکیزوفرنی
در اینجا نکات کلیدی در مورد اسکیزوفرنی ذکر شده است.
اسکیزوفرنی تقریباً یک درصد از جمعیت را مبتلا می کند.
علائم آن شامل توهم ، توهم و افکار بی نظم است.
تشخیص اسکیزوفرنی تنها پس از رد بیماری های دیگر صورت می گیرد.
اسکیزوفرنی چیست؟
اسکیزوفرنی معمولاً بین 16 تا 30 سالگی اعتصاب می کند و مردان معمولا علائم را در سنین کمی جوانتر از زنان نشان می دهند. در بسیاری از موارد ، این اختلال آنقدر آرام انجام می شود که فرد نمی داند سالهاست که به آن مبتلا شده است. با این حال ، در موارد دیگر ، می تواند به طور ناگهانی اعتصاب کرده و به سرعت توسعه یابد. اسکیزوفرنی تقریباً 1 درصد از کل بزرگسالان را در سطح جهان مبتلا می کند.
علائم اسکیزوفرنی
بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مجبور هستند به دیگران اعتماد کنند زیرا قادر به نگه داشتن شغل یا مراقبت از خود نیستند. بسیاری نیز ممکن است در مقابل درمان مقاومت کنند ، با این استدلال که هیچ مشکلی در آنها وجود ندارد. برخی از بیماران ممکن است علائم واضحی را نشان دهند ، اما در موارد دیگر ، ممکن است تا زمانی که شروع به توضیح آنچه در واقع فکر می کنند ، نکنند خوب به نظر برسند. اثرات اسکیزوفرنی به مراتب فراتر از بیمار می رسد – خانواده ها ، دوستان و جامعه نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.
علائم و نشانه های اسکیزوفرنی بسته به فرد متفاوت خواهد بود.
علائم به چهار دسته تقسیم می شوند:
علائم مثبت – همچنین به عنوان علائم روانی شناخته می شود. به عنوان مثال ، توهم.
علائم منفی – اینها به عناصری اطلاق می شود که از فرد دور می شوند. به عنوان مثال ، عدم وجود حالت حسی در صورت یا عدم ایجاد انگیزه.
علائم شناختی – اینها بر فرآیندهای تفکر فرد تأثیر می گذارد. آنها ممکن است علائم مثبت یا منفی باشند ، برای مثال تمرکز ضعیف یک علامت منفی است.
علائم عاطفی – اینها معمولاً علائم منفی است ، مانند احساسات مبهم.
در زیر لیستی از علائم عمده ذکر شده است:
هذیان – بیمار اعتقادات دروغین را به نمایش می گذارد ، که می تواند اشکال مختلفی داشته باشد ، مانند توهم آزار و اذیت ، یا هذیان. ممکن است احساس کنند دیگران در تلاشند از راه دور آنها را کنترل کنند. یا ممکن است فکر کنند قدرت و توانایی خارق العاده ای دارند.
توهم – شنیدن صداها بسیار شایع تر از دیدن ، احساس ، چشیدن و یا بو کردن چیزهایی است که وجود ندارد ، با این حال ، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است طیف گسترده ای از توهم را تجربه کنند.
اختلال اندیشه – فرد ممکن است بدون دلیل منطقی از موضوعی به موضوع دیگر پرش کند.
علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کمبود انگیزه (تحریک) – بیمار اشتیاق خود را از دست می دهد. از اقدامات روزمره مانند شستشو و پخت و پز غافل می شود.
بیان ضعیف احساسات – پاسخ به مناسبت های شاد یا غمناک ممکن است کم یا نامناسب باشد.
ترك اجتماع – وقتي بيمار مبتلا به این بیماری از اجتماع خارج مي شود ، غالباً به اين دليل است كه آنها معتقدند كه كسي قصد دارد به آنها آسيب برساند.
غافل بودن از بیماری – از آنجا که توهم برای بیماران بسیار واقعی به نظر می رسد ، بسیاری از آنها ممکن است باور نکنند که بیمار هستند. به عنوان مثال آنها ممکن است از ترس از عوارض جانبی و یا از ترس اینکه این دارو سم باشد ، از مصرف دارو خودداری کنند.
مشکلات شناختی – توانایی بیمار در تمرکز ، به یاد آوردن چیزها ، برنامه ریزی در آینده و سازماندهی زندگی آنها تحت تأثیر قرار می گیرد. ارتباطات دشوارتر می شود.
دلایل ابتلا به اسکیزوفرنی چیست؟
کارشناسان بر این باورند که عوامل مختلفی در ابتلا به اسکیزوفرنی نقش دارند.
شواهد نشان می دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی برای ایجاد اسکیزوفرنی در کنار هم عمل می کنند. این شرایط یک عنصر ارثی دارد ، اما عوامل محیطی نیز به میزان قابل توجهی بر آن تأثیر می گذارند.
در زیر لیستی از عواملی که تصور می شود در شروع این بیماری نقش دارند را آورده ایم:
وراثت ژنتیکی
اگر سابقه اسکیزوفرنی در یک خانواده وجود نداشته باشد ، احتمال بروز آن کمتر از یک درصد است. اما ، در صورت تشخیص والدین ، این خطر تا 10 درصد افزایش می یابد.
عدم تعادل شیمیایی در مغز
کارشناسان معتقدند عدم تعادل دوپامین ، یک انتقال دهنده عصبی ، در بروز اسکیزوفرنی دخیل است. انتقال دهنده های عصبی دیگر ، مانند سروتونین نیز ممکن است درگیر شوند.
روابط خانوادگی
هیچ مدرکی برای اثبات یا حتی نشانگر این موضوع که ممکن است روابط خانوادگی باعث ایجاد این بیماری شود وجود ندارد ، با این حال ، برخی از بیماران مبتلا به این بیماری معتقدند که تنش خانواده باعث عود بیماری می شود.
فاکتورهای محیطی
اگرچه هیچ اثبات قطعی وجود ندارد ، بسیاری از مظنونان به تروما قبل از تولد و عفونت های ویروسی ممکن است در پیشرفت بیماری نقش داشته باشند.
تجربیات استرس زا اغلب قبل از ظهور اسکیزوفرنی پیش می روند. قبل از بروز علائم حاد ، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به طور عادت وار دچار کم تحرکی ، اضطراب و تمرکز می شوند. این می تواند مشکلات روابط ، طلاق و بیکاری را به وجود آورد.
این عوامل غالباً در مورد ابتلا به این بیماری مقصر شناخته می شوند ، اما اگر واقعاً اینگونه بود – این بیماری باعث بحران می شد. بنابراین ، بسیار دشوار است بدانید که آیا اسکیزوفرنی موجب استرسهای خاصی شده است یا در نتیجه آنها رخ داده است.
اسکیزوفرنی ناشی از دارو
ماری جوانا و LSD به دلیل عود بیماری اسکیزوفرنی شناخته می شوند. علاوه بر این ، برای افرادی که مستعد ابتلا به یک بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی هستند ، استفاده از حشیش ممکن است قسمت اول را شروع کند.
برخی محققان معتقدند که داروهای خاص مانند استروئیدها و محرکها می توانند باعث افزایش احتمال روانپزشکی ابتلا به اسکیزوفرنی شوند.
با درمان مناسب ، بیماران می توانند زندگی مثمر ثمر داشته باشند.
درمان می تواند به تسکین بسیاری از علائم اسکیزوفرنی کمک کند. با این حال ، اکثر بیماران مبتلا به این اختلال باید با علائم مقابله کنند.
روانپزشکان می گویند که موثرترین درمان برای بیماران اسکیزوفرنی معمولاً ترکیبی از موارد زیر است:
دارو
مشاوره روانشناختی
منابع خودیاری
داروهای ضد روان پریشی ، درمان این بیماری را دگرگون کرده است. با تشکر از آنها ، اکثر بیماران به جای ماندن در بیمارستان ، قادر به زندگی در جامعه هستند.
رایج ترین داروهای اسکیزوفرنی عبارتند از:
ریسپریدون (Risperdal) – آرامش کمتری نسبت به سایر داروهای ضد روانپزشکی آتیپیک. افزایش وزن و دیابت جزو عوارض جانبی احتمالی است ، اما در مقایسه با کلوزاپین یا اولانزاپین ، کمتر اتفاق می افتد.
اولانزاپین (Zyprexa) – همچنین ممکن است علائم منفی را بهبود بخشد. با این حال ، خطرات افزایش جدی وزن و ایجاد دیابت قابل توجه است.
کوئتیاپین (Seroquel) – خطر افزایش وزن و دیابت ، با این وجود خطر پایین تر از کلوزاپین یا اولانزاپین است.
زیپراسیدون (ژئودون) – خطر افزایش وزن و دیابت نسبت به سایر داروهای ضد روانپزشکی آتیپیک پایین است. با این حال ، ممکن است باعث آریتمی قلبی شود.
کلوزاپین (کلوزاریل) – برای بیمارانی که به درمان مقاوم بوده اند ، مؤثر است. کاهش رفتارهای خودکشی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را باعث می شود. خطر افزایش وزن و دیابت قابل توجه است.
هالوپریدول – داروی ضد درد سایشی است که برای درمان اسکیزوفرنی استفاده می شود. این اثر طولانی مدت (هفته ها) دارد.
درمان اولیه اسکیزوفرنی دارو است. متاسفانه ، رعایت (پیروی از رژیم دارویی) یک مشکل اساسی است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب برای مدت طولانی در طول زندگی ، با هزینه های هنگفت شخصی برای خود و غالباً برای اطرافیان ، مصرف داروهای خود را ترک می کنند.
بیمار حتی در صورت از بین رفتن علائم باید به مصرف دارو ادامه دهد. در غیر این صورت باز خواهند گشت.
اولین باری که فرد علائم اسکیزوفرنی را تجربه می کند ، می تواند بسیار ناخوشایند باشد. آنها ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا بهبود یابند و این بهبودی می تواند یک تجربه بد باشد. بسیار مهم است که شخصی که با اسکیزوفرنی زندگی می کند ، هنگام شروع اولین بار ، از خانواده ، دوستان و خدمات جامعه پشتیبانی کاملی دریافت کند.
انواع اسکیزوفرنی
پیش از این تعدادی زیرگروه اسکیزوفرنی وجود داشت. از جمله این موارد ، اسکیزوفرنی پارانوئید ، اسکیزوفرنی پارانوئید و اختلال اسکیزوافکتریک بود. امروزه این زیرگروهها توسط پزشکان استفاده نمی شود.
تشخیص اسکیزوفرنی
با مشاهده اقدامات بیمار ، تشخیص اسکیزوفرنی حاصل می شود. اگر پزشک به این بیماری احتمالی شک کند ، باید از تاریخچه پزشکی و روانپزشکی بیمار اطلاع داشته باشد.
برخی آزمایشات دستور داده می شود بیماریهای دیگر و شرایطی که ممکن است علائم شیزوفرنی را ایجاد کنند ، از جمله باید این موارد را رد کنند:
آزمایش خون – در مواردی که استفاده از دارو ممکن است این عاملی است که آزمایش خون انجام شود. آزمایش خون نیز برای توجیه دلایل جسمی بیماری انجام می شود.
مطالعات تصویربرداری – برای رد کردن وجود تومورها و مشکلات موجود در ساختار مغز.
ارزیابی روانشناختی – متخصص با سؤال درباره افکار ، خلقیات ، توهم ، صفات، خودکشی ، تمایلات خشونت آمیز یا پتانسیل خشونت ، و همچنین مشاهده رفتار و ظاهر آنها وضعیت ذهنی بیمار را ارزیابی می کند.
معیارهای تشخیص اسکیزوفرنی
بیماران باید معیارهای مندرج در DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) را رعایت کنند. این یک کتابچه راهنمای انجمن روانپزشکی آمریکا است که توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی برای تشخیص بیماری های روانی و شرایط استفاده می شود.
پزشک باید سایر اختلالات سلامت روان را از جمله اختلال دو قطبی یا اختلال اسکیزوافکتاتیک را رد کند.
همچنین مهم است که ثابت کنیم که نشانه ها و علائم ناشی از ، به عنوان مثال ، داروی تجویز شده یا سوء مصرف مواد نیست.
حداقل دو مورد از علائم معمولی زیر را داشته باشید:
- هذیان
- رفتار بی نظم یا کاتاتونیک
- گفتار بی نظم
- توهم
- علائم منفی که در طی 4 هفته گذشته بیشتر اوقات وجود دارد
- در توانایی حضور در مدرسه ، انجام وظایف کاری یا انجام کارهای روزمره دچار اختلال قابل توجهی شده اید.
- علائمی داشته باشید که به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه یابد.
هنگامی که دارو و درمان شروع به کار کرد، این استراتژی ها می توانند به کاهش چالش های اسکیزوفرنی کمک کنند :
- روی اهداف درمانی خود متمرکز بمانید. اهداف خود را به اعضای خانواده یا دوستان بگویید تا بتوانند حمایت کنند.
- به برنامه درمانی خود پایبند باشید. حتی اگر علائم کاهش یابد، مهم است که به دنبال درمان بروید و داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. از یک تقویم دارویی یا جعبه قرص هفتگی استفاده کنید تا به خاطر داشته باشید که داروها را مصرف کنید.
- علائم هشدار دهنده خود را بشناسید برای مقابله با علائم به محض بروز آنها برنامه ای داشته باشید تا بتوانید در اسرع وقت کمک مناسب را دریافت کنید.
- مراقب خودت باش. سلامت جسمانی شما نیز بخش مهمی از احساس خوب است. غذاهای مغذی بخورید، ورزش کنید و از یک برنامه خواب منظم پیروی کنید. سیگار نکشید یا از الکل یا سایر مواد مخدر استفاده نکنید.
نظرات کاربران