انسان ها از گذشته تمایل زیادی به افزایش طول عمر خود و جاودانگی داشته اند به گونه ای که کارهای زیادی در دهه های گذشته برای جاودانگی انجام می دادند و دانشمندان زیادی نیز از سالیان دراز به دنبال موادی هستند که بتوانند با آن ها بشر را از فانی بودن رهایی بخشند. دانشمندان و محققان زیادی در زمینه های مختلفی سالیان دراز در حال فعالیت هستند و مواد گوناگونی را مورد آزمایش قرار داده اند تا ببینند کدام ماده می تواند این آرزوی انسانی را برآورده سازد. اما در این میان گاهی بعضی از افراد سودجو از فرصت استفاده کرده و موادی را تحت عنوان ماده ی جاودانگی به مردم می دادند تا آن ها مصرف کنند. این مواد نه تنها به آن ها عمر طولانی و زندگی جاوندان نمی بخشید بلکه زندگی آن ها را نیز به سوی بیماری های فراوانی پیش می برد. با این حال در کنار این افراد دانشمندان زیادی نیز فعالیت داشته اند و به نتایجی هم دست یافته اند اما هیچ کدام تا کنون موفقیت آمیز نبوده است.
یکی از تحقیقاتی که در سال 2018 انجام شده است و ما آن را برای شما شرح می دهیم، نشان می دهد ممکن است نوع های از آنزیم ها (نوعی پروتئین هستند که تمام واکنش های داخل بدن توسط آن ها انجام می شود. این مواد خود در واکنش تغییری نمی کنند و تنها روی مواد خاصی اثر می گذارد. آنزیم ها از واحد هایی تحت عنوان اسیدآمینه درست می شوند و هم اکنون بیست نوع اسیدآمینه ی گوناگون در دنیا وجود دارد که ترکیب آن ها با هم می تواند میلیون ها آنزیم را ایجاد کند. ) بتوانند به این آرزوی دیرنه ی انسانی تا حدی کمک کنند.
آشنایی با آنزیم ها و عملکرد آن ها
همان گونه که بیان شد آنزیم ها نوعی پروتئین هستند و متابولیسم های داخل بدن را راه اندازی می کنند. آنزیم ها ساختار خاصی دارند که باعث می شود تنها بتوانند مواد خاصی را تغییر دهند. در آنزیم ها محلی تحت عنوان جایگاه فعال وجود دارد که ماده ی خاصی به آن متصل می شود سپس آنزیم روی آن ماده تغییرات خاصی را اعمال می کند و ماده جدیدی را تولید می کند. این ماده ی جدید کارهای جدید در بدن انجام می دهد که برای بدن ضروری است. در بدن انسان هزاران آنزیم گوناگون وجود دارد که هرکدام عملکرد خاصی دارند. آنزیم ها شرایط خاصی برای ادامه ی فعالیت خود نیاز دارند یعنی نمی توانند در هر محیطی فعالیت کنند. مهم ترین ویژگی آنزیم ها این است که در واکنش های شیمیایی وارد می شوند و مواد خاصی را نیز تغییر می دهند اما خود آن ها در واکنش های شیمیایی تغییری نمی کنند.
تحقیقات گوناگون بر روی افزایش طول عمر در طول تاریخ
دانشمندان زیادی در طول تاریخ برای رسیدن به این هدف فعالیت داشته اند و هرکدام نتایجی را به ثبت رسانده اند اما هیچ کدام نتوانسته اند نتایج درستی را به ثبت برسانند. البته در کنار این دانشمندان مردم نادانی نیز بودند که از روی ناآگاهی دست به اقدامات فراوانی برای زنده ماندن طولانی مدت می زدند و نه تنها جان خود بلکه جان افراد زیاد دیگری را نیز به خطر می انداختند. البته نمی توان آن ها را نهی نمود چراکه که انسان از دیرینه از مرگ وحشت داشته و به دنبال راه های گوناگون برای افزایش طول عمر خود بوده است.
تحقیقات روی موش ها
تحقیقات جدید بر روی موش های کوچک، مسیری ناشناخته را به سمت پیری سالم آشکار می کند و پروتیین در حال گردش خون موش های جوان، منجر به بهبود سلامتی و نشانه های مشهود جوان سازی می شود که محققان آن را به موش های مسن داده اند تا نتایج را ببیند. ریزش مو، چین و چروک، و کاهش تحرک، دید کمتر فرآیند سالمندی را مشخص می کنند. یکی از این تغییرات، از دست دادن نوعی “سوخت” است که بدن را از آدنین ( nicotinamide NAD) سالم نگه می دارد.
NAD نقش های کلیدی در متابولیسم، ترمیم DNA، و افزایش طول عمر و سلامتی افراد دارد. با این حال، با گذشت زمان، سلول های سالخورده آن را برای تولید انرژی، به طور کلی و به طور خاص، سخت تر می یابند. به عبارت دیگر با پیر شدن سلول ها این ماده کمتر در اختیار آن ها قرار می گیرد در نتیجه روند پیری آن ها سریع تر به پیش می رود. اما در فرآیند تولید انرژی، یک ماده ی حیاتی دیگر به نام eNAMPT به وجود می آید. تحقیقات جدید نشان می دهد که گرفتن eNAMPT از خون موش های کوچک و دادن آن به موش های مسن باعث افزایش سطح NAD و کاهش سن می شود. این یافته ها در مجله Metabolism منتشر شده است. نویسنده ی ارشد این مقاله ی علمی دکتر شین، استاد و دکترای زیست شناسی تکامل در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس است.
نقش NAD و eNAMPT در پیری
دکتر شین و همکارانش اثرات مفید این مواد را در تحقیقات قبلی در موش ها آشکار کردند. آن ها نشان دادند که سطح خونی این پروتئین های در حال گردش باعث بهبود مقاومت به انسولین، کیفیت خواب، تحرک و عملکرد شناختی در موش های مسن می شود.
دکتر Imai همکار دکتر شین می گوید:”ما فکر می کنیم که بدن سیستم های اضافی زیادی برای حفظ سطح مناسب NAD دارد، زیرا بسیار مهم است و ما می توانیم از این مکانیسم استفاده کنیم. در تحقیقاتی که روی موش ها انجام داده ایم مشاهده می شود تاثیرات این مواد بر روی پیری شگفت انگیز است اما ریسک آزمایش انسانی بسیار خطرناک است و هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است زیرا ممکن است مشکلاتی شدید در سلول های فرد ایجاد نماید اما هم چنان تحقیقات در حال انجام هستند و ما به دنبال بررسی ها بیشتر و مجوز های سازمان های جهانی برای روزی که می خواهیم تحقیقات انسانی انجام دهیم، هستیم”. دکتر شین نیز می گوید: ” کارهای ما و دیگران نشان می دهند که بر این باور هستیم که باید تا مدتی زندگی کنیم و پس از آن میمیریم اما چیزی که نمی دانیم و دوست داریم بدانیم این است که تا چه مدت زندگی می کنیم و تا چه اندازه سالم می مانیم. از آن جا که ما می دانیم که NAD به ناچار با افزایش سن چه در کرم‌ها، مگس میوه، موش ها، و یا افراد، کاهش می یابد، بسیاری از محققان به یافتن مداخلات ضد این اتفاق علاقمند هستند که ممکن است سطح NAD را وقتی پیر تر شویم حفظ کنند.”
تاثیرات NADدر بدن و تاثیر آن بر افزایش طول عمر
تمرکز در فرآیند ساخت NAD نیز نشان می دهد که هیپوتالاموس یک ناحیه مغزی است که مسئول تنظیم فرآیندهای متابولیکی، دما، تشنگی، گرسنگی و خواب – بیداری است که با استفاده از NAD آنزیم eNAMPT تولید می کند. محل هیپوتالاموس در مرکز مغز است و بسیاری از فرایندهای هورمونی بدن را تنظیم می کند. در زیر هیپوتالاموس غده ی دیگری به نام هیپوفیز وجود دارد که از هیپوتالاموس دستور می گیرد. تمام تغییرات هورمونی و تنظیم های مربوط به آن ها تقریبا توسط هورمون های تولیدی هیپوفیز ایجاد می شوند. از این منظر این دو غده ی مغزی بسیار حائز اهمیت هستند.
هیپوتالاموس نیز برای فرآیند سالمندی حیاتی است. eNAMPT طول عمر انسان را 16 درصد افزایش می دهد به عبارت دیگر می توان گفت اگر این آنزیم در بدن و هیپوتالاموس تولید نمی شد انسان 16 درصد کمتر از سن طبیعی فعلی خود زندگی می کرد. به همین دلیل این آنزیم بسیار مورد توجه دانشمندان است.دکتر Imai و تیم تحقیقاتی خود توضیح می دهند که eNAMPT از طریق جریان خون فرد سفر می کند به مغز را با “حامل” کوچک به نام vesicles خارج سلولی خوانده می شوند. این حقیقت هم برای موش و هم برای انسان درست است. آن ها هم چنین نشان می دهند که سطح خونی eNAMPT با افزایش سن کاهش می یابد، بنابراین مقدار کم تری از آن به هیپوتالاموس در مغز می رسد. در عوض، هیپوتالاموس به درستی کار نمی کند و طول عمر را کاهش می یابد. در مقاله Metabolism سلول، دانشمندان نشان می دهند که سطح eNAMPT مستقیما متناسب با میزان زنده ماندن موش ها است. گروه موش های مسن که eNAMPT دریافت کردند حداقل 1 روز و یا 3 سال عمر کردند. این آمار نشان از اثربخشی خاص این آنزیم بر افزایش طول عمر دارد اما هم چنان نتایج آزمایش ها با خطراتی همراه هستند که دانشمندان در حال بررسی و رفع آن ها می باشند.به طور کلی، دادن eNAMPT به موش های مسن منجر به افزایش 16 درصدی طول عمر آن ها شد و این چیزی است که جهان و دانشمندان زیادی را متعجب ساخته است و با این که از عمر و کشف این آزمایش تنها یک سال می گذرد اما هم اکنون هزاران دانشمند در سراسر جهان در حال بررسی این فرآیند هستند. دکتر شین می گوید: ” این ها موش های پیر هستند که هیچ تغییرات ژنتیکی خاصی ندارند و وقتی با eNAMPT تکمیل شوند، رفتار، الگوهای خواب و ظاهر فیزیکی، ضخیم تر شدن پوست مانند پوست موش های جوان است. و هم اکنون در موش های پیر دیده می شود.”دکتر Imai می افزاید: “ما یک مسیر کاملا جدید را به سمت پیری سالم پیدا کرده ایم. این که ما می توانیم eNAMPT را از خون موش های جوان بگیریم و به موش های مسن بدهیم و ببینیم که موش های مسن تر بهبودی های مشخص در سلامتی از جمله افزایش فعالیت فیزیکی و خواب بهتر نشان می‌دهند، خود نشانه ای از اثر بخش بودن آزمایش ما است و خوشحالیم که روزی دارویی را در دست بگیریم و به آن معجون افزایش طول عمر حاصل علم بگوییم.”
دکتر Imai می گوید: “ما می توانیم با دقت شگفت انگیز پیش بینی کنیم که موش ها تا چه مدت براساس سطح eNAMPT در گردش زندگی خواهند کرد.”او هم چنین در مصاحبه ای بیان می کند: ” ما هنوز نمی دانیم که آیا این روش در مردم وجود دارد یا نه یعنی مردم می توانند به آن مانند موش ها پاسخ دهند یا خیر، اما پیشنهاد می کند که سطوح eNAMPT باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند تا ببینند آیا می توان از آن به عنوان بیومارکر بالقوه درمان سالخوردگی استفاده کرد. علاوه بر تحقیق دکتر شین و همکارانش تحقیقات دیگر نیز در سال 2019 انجام شده است که نتایج حاکی از موفقیت بالای این آزمایش روی نمونه های دیگر حیوانی است ولی هم چنان اجازه ی هیچ گونه آزمایش انسانی به محققان و دانشمندان داده نشده است چراکه هم چنان نهاد های بین المللی از اثرات سو این دارو وحشت دارند.محققان می گویند که مطالعات آتی باید بررسی شوند که آیا سطوح eNAMPT با بیماری های مرتبط با پیری یا طول عمر در انسان مرتبط است یا خیر.محققان بعد از کسب نتایج از این تحقیقات به دنبال بررسی این موضوع هستند که آیا این آنزیم می تواند به بیماری های پیری مانند آلزایمر و پارکینسون هم جواب دهد یا خیر به عبارت دیگر می توان گفت دانشمندان به دنبال این موضوع هستند که با یک تیر دو نشان بزنند و علاوه بر افزایش طول عمر افراد بیماری های همراه آن را نیز درمان کنند. نتایجی که تاکنون از رون پیشرفت این آزمایشات منتشر شده است نشان می دهد. این آنزیم تاثیری بر درمان این بیماری ها تاکنون نداشته است اما دانشمندان معتقدند این اول راه است و آزمایشات بیشتری مورد نیاز است تا نتایج حقیقس آشکار شوند.
امید به درمان پیری و افزایش طول عمر از دیدگاه دانشمندان
آن چه از تحقیقات 2 سال اخیر برآمده است نشان از اثربخش بودن نتایج تحقیقات می دهد و دانشمندان را بیش از هر موقع دیگری به درمان پیری و افزایش طول عمر امیدوار کرده است. به طوری که دانشمندان زیادی با قطعیت بیان می کنند هرچند نمی توانیم انسانی جاودانه بسازیم اما می توانیم طول عمر آن را تا چندین سال افزایش دهیم و این اول راه است.
یکی از این دانشمندان دکتر جیسون هلند زیست شناس دانشگاه کالیفرنیا است که خود در حال تحقیق روی روند عملکرد این آنزیم روی افراد گوناگون است.با توجه به این گفته ها و نتایج آزمایشات امیدواریم روزی انسان بتواند بیش از سن طبیعی خود عمر کند و جهان را در دوره ی زمانی بیشتری تجربه نماید البته تمام این امیدواری ها نیازمند تحقیقات فراوان است.
نظرات کاربران